مغرب شرعی

این مقاله دربارهٔ مغرب شرعی است. برای آشنایی با کشور مغرب مدخل مغرب (کشور) را ببینید.

مغرب شرعی آغاز زمان شرعی خواندن نماز مغرب است. مغرب شرعی در مسائلی همچون پایان وقت نماز عصر، آغاز وقت نماز مغرب، پایان زمان روزه (وقت افطار) و همچنین وقوف اختیاری در عرفات کاربرد دارد. از این‌رو در بخش‌های مختلف فقه نظیر نماز، روزه و حج مورد بحث قرار می‌گیرد.

در مورد زمان مغرب شرعی میان فقها اختلاف است. برخی از فقها غروب آفتاب را مغرب شرعی می‌دانند، اما به گفته صاحب جواهر، بسیاری از فقها، ذهاب حُمْره مشرقیه(از بین‌رفتن قرمزی در افق شرقی آسمان به هنگام غروب آفتاب) را مغرب شرعی عنوان کرده‌اند.

پانویس

↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۱۳.
↑ بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۳۴۸.
↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ق، ج۷، ص۱۰۸-۱۰۹؛ امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۴؛ قمی، الغایة القصوی، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۶۹.

منابع

امام خمینی، سید روح اللّٰه موسوی‌، توضیح المسائل‌، مصحح: مسلم قلی‌پور گیلانی‌، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۲۶ق.
بهجت فومنی، محمدتقی، استفتائات، قم، دفتر آیت الله بهجت، ۱۴۲۸ق.
قمی، شیخ عباس‌، الغایة، القصوی فی ترجمة العروة الوثقی‌، تحقیق: علی‌رضا اسداللهی‌ فرد، قم، منشورات صبح پیروزی، ۱۴۲۳ق.
نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، محقق ابراهیم سلطانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق.
هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه فارسی، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش.

[1] هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۱۳.

[2] بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۳۴۸.

[3] نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ق، ج۷، ص۱۰۸-۱۰۹؛ امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۴؛ قمی، الغایة القصوی، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۶۹.